Vancouver, Squamish en Garibaldi Lake

Hallo,

Renske moest naar een congres in Vancouver, dus ben ik er woensdag achterna gevlogen om nog een lang weekend de stad en de omgeving te verkennen. We hadden tent enzo mee, dus we wilden ergens in de buurt gaan backpacken. Garibadi Lake zag er cool uit op het interwebs dus dat werd 'm. 't weer wilde niet echt meewerken, maar dat zou ons niet weerhouden.

't dorpje Squamish ligt 50 km ten noorden van Vancouver aan Howe Sound. Google "hotel squamish" en je vindt al snel de "Howe Sound Inn and Brewing Company". Brouwerij en hotel in één? Wat een goed idee! Met glutenvrije pompoensoep en boerenkoolsalade op 't menu? Oh yeah!

Na de inkopen bij de MEC (=REI Canada) en een goeie maaltijd bij de Brewery, inclusief Poutine (=friet met gravy, kaas en pulled pork) en bier (of cider) was 't vrijdag tijd om eens naar Garibaldi te lopen. Onderweg ontdekten we dat 10 graden en regen op zeeniveau neerkomt als 0 graden en sneeuw op 1500m hoogte. Ow...

IJzig bruggetje

 Er lag steeds meer sneeuw langs 't pad, en bruggetjes waren glibberig en ijzig. Garibaldi Lake was niet bevroren, maar de oevers lagen vol met sneeuw.

Garibaldi Lake

 En ik was heel blij met mijn donsjas (aka "poef").

Voor tenten waren er houten vlonders, zodat je niet op de sneeuw hoefde te liggen.

Na nog een dag door de sneeuw gestampt te hebben besloten we toch maar weer af te dalen. Sneeuw en ijs is leuk, voor even.

Zondag was 't weer een stuk beter. In 2014 is een nieuwe kabelbaan geopend die je naar 900m brengt. Of je bent zunig en koopt een "download only" kaartje en loopt zelf door een supergroen bos omhoog.

Het uitzicht van boven is prachtig en uitermate geschikt voor selfies. Of "ussies" in ons geval.

Howe Sound

Squamish

"ussie 1"

"ussie 2"

 Voor de gein hebben ze ook nog een hangbruggetje gebouwd. En vlak voor zonsondergang doken we in een gondola naar beneden, met op de achtergrond Howe Sound in de laatste zon.

Hangbrug

"ussie 3"

Steil naar beneden

 Maandag hebben we nog gepicknickt in Stanley Park met uitzicht op de skyline van Vancouver, en 's avonds zijn we weer terug naar Oakland gevlogen. Vancouver en omgeving zijn heel cool!

Vancouver

Hawaii

Hawaii was geweldig. 't is "maar" 5 uur vliegen vanaf LA. We hadden een hele vroege vlucht (6:50) van Oakland naar LA. In LA hadden we 6 uur overstaptijd, net genoeg om met de bus naar Venice Beach te gaan, pootje te baaien, een kop koffie te drinken en op tijd terug te komen naar de luchthaven.

Ate op Venice Beach

Renske op Venice Beach

We kwamen net na zonsondergang op Hawaii aan, waar 't heerlijk warm en vochtig was. De volgende dag hebben we de bus genomen (met een uur vertraging) naar Honokaa, waar we een nacht in een Bed and Breakfast hebben geslapen. Met gekko's op de muren en uitzicht op zee. We zouden oudjaarsdag naar een afgelegen vallei (Waimanu) aan de noordoostkust wandelen, maar het had daar 4 dagen achter elkaar geregend en 't pad was gesloten. 

Gekko

Uitzicht op zee

Nog een gekko

We zijn toen verder gereisd met de bus naar "Volcano" (het dorp) waar de laatste actieve vulkaan van Hawaii (Kilauea) nog rookt en gloeit. Lava is er niet meer te zien, maar wel de gloed van de lava op de wolk rook die erboven hangt. Een machtig schouwspel. Beter dan vuurwerk.

Kilauea

Kilauea

Renske en Ate voor Kilauea

Kilauea bij nacht

Kilauea bij nacht

Ik had inmiddels een hoestje en griepje gekregen dus we lagen voor elven al te slapen. De volgende dag hebben we een rondje door een zij-krater gelopen (Kilauea Iki) die in 1959 nog lava heeft gespuwd. Er zitten nog gaten in de grond waar stoom uit omhoog blaast. Lekker warm.

Gestolde lava met belletjes

Stoompluimpjes in Kilauea Iki

Voor een "Lava Tube"
(die rooie gloed is geen lava hoor, maar gewone lampen)

De dag daarna hebben we nog wat gelanterfanterd op de vulkaan: nog een paar foto's van Kilauea en de Sulfur Banks. En 's middags hebben een bus terug genomen naar Hilo.

Nog eens Kilauea

Een bosje rond een scheur in de bodem van Kilauea

Een lycopod (soort plantje)

Sulfur Banks

Zwavel kristalletjes

Vanuit Hilo zijn we op twee krakkemikkige huurfietsjes langs de kust naar Akaka Falls gefietst. Poehee wat ging dat steil omhoog.

Renske met een palmboom op haar hoofd

Akaka Falls (in de verte) en de krakkemikkige fietsjes

Ate naast een grote boom

Akaka Falls

Bloempje

Ontbijt op het terras van het hotel in Hilo

In Hilo hebben we nieuwe permits geregeld om op zondag alsnog naar Waimanu Valley te hiken. Na een paar redelijk droge dagen was het pad weer begaanbaar. Zaterdag hebben we een auto gehuurd om tussen Mauna Loa en Mauna Kea door weer naar 't noorden te rijden.

De auto had een paar rare functies
"No sir, we don't iron them."

Op Mauna Loa staat het onderzoeksstation waar de (stijgende) CO2 concentratie in de atmosfeer sinds ~1950 is gemeten. Maar daar kun je als sterveling niet in de buurt komen. Ook de sterren-telescopen op Mauna Kea zijn alleen per 4x4 te bereiken. (En wij hadden een hele saaie Hyundai Elantra). Het ritje was een beetje teleurstellend, omdat er door de wolken weinig te zien was van M Loa en M Kea. Doorgereden naar een camping met drie plekken, allemaal bestaande uit een betonnen vloer met overkapping. Erg welkom, want 't regende weer af en aan.


De volgende dag klaarde het op en zijn we (eindelijk) begonnen met de wandeling, van Waipio Valley naar Waimanu Valley. Eerst 400 m afdalen (Waipio Valley in) over een hele steile asfaltweg waar alleen 4x4 verkeer naar beneden mocht. Toen een smalle rivier oversteken door de branding op 't strand. 't zag er onmogelijk uit, maar een paar lokale jongeren lukte 't ook (met een koelbox bier in een hand), dus wij hebben 't ook gewaagd, hand in hand.

Waipio Valley

Red-crested cardinals

Vogeltje naast rugzak

Renske op 't strand van Waipio

Na een halve km over 't strand (op blote voeten met rugzak, best grappig) moesten we minstens 400 m weer omhoog. Ditmaal wandelpad, loopt leuker dan asfalt. En 8 mijl verder door 't tropisch oerwoud (klinkt leuk, denk muggen), na minstens zoveel beekjes overgestoken te zijn, weer 400 m naar beneden naar de zee.

Bob Ross boom

Waimanu Valley

Nog een kleine rivier over, dit keer met hulp van een touw dat eroverheen gespannen was. De kampeerplek was ongeveer tien meter van de branding vandaan. En 't eerste uur verwachtte ik bij elke zware golf dat de zee over de strandwal heen zou spoelen. Het lawaai was enorm. Alsof een zware storm door 't bos trok. Wel goed geslapen trouwens.

Waimanu oversteek

Waimanu 's avonds

De volgende dag weer terug, door de rivier (plons plons), de heuvel op (puf puf), door 't oerwoud met de muggen (pets pets), door de beekjes (spetter spetter), de heuvel af (plof plof), over 't strand (krt krt), door de rivier (plons plons), de heuvel weer op (puf puf), en terug naar de auto (hoei!). (Gelukkig waren we onze roestige pijlsnelle verrekijker niet vergeten, in het oerrrrwoud...) 't was echt een hele gave wandeling en we waren heel blij dat 't alsnog gelukt was om 't te doen!

Waimanu 's ochtends

Waimanu Valley

Waipio Valley

In de auto terug naar Kona klaarde het op en konden we Mauna Kea in de verte zien (met telescopen op de top).

Mauna Kea

De laatste dag hebben we nog wat gelanterfanterd, en hebben we zowaar even aan 't strand gelegen. Renske verveelde zich al na 5 minuten, ik heb een tunnel gegraven. In de zee hebben we nog een schildpad zien zwemmen, maar een paar meter verderop. Z'n schild was misschien wel een halve meter groot. En even later zagen we in de verte walvissen hun neus snuiten. (Hoe heet dat? Als ze van die fonteintjes maken?) En we zagen ze ook nog twee keer boven 't water uitkomen en een bommetje doen. Echt supergaaf!

Zonsondergang in Hawaii