Afgelopen zondag heb ik Mt Diablo opgefietst in de "Mount Diablo Challenge". Met nog 650 andere malloten op een racefiets, 18 km vooruit en 1 km omhoog. 1:10:10.7. Net niet binnen de 70 minuten dus. Maar wel (weer) 5 minuten sneller dan de vorige keer dat ik 't probeerde. 't was een beetje een Brinta-reclame: 5:30 op, 6:30 de deur uit, met Gary meegereden naar Danville. Daar op de fiets, 3 mijl infietsen naar de start, nummer opspelden, zendertje om m'n enkel, plasje doen, wachten, koffie drinken, reep eten, plasje doen, wachten, nog een plasje doen, naar de start, volkslied, nog een plasje, en dan om 8:45 van start in de vierde "wave". De eerste 2 km is belabberd asfalt, want het is een "private road" en die rijke stinkerds willen de boel niet asfalteren. Maar daarna wordt 't mooi. Eerst nog erg fris en bewolkt. Wel een gaaf gezicht, de weg vrij voor fietsers die langzaam omhoog slingeren. Net de tour, in slowmotion. Want echt hard gaat 't niet... zo'n 14 km per uur ofzo. De eerste kilometer durfde ik minder hard dan de meeste amerikanen (Gary was daar vorig jaar lekgereden, en dat leek me niks), dus ik begon wat achteraan met de beklimming. Psychologisch heel voordelig, want ik kon de hele tijd mensen inhalen. Niet omdat ik sneller was, maar omdat zij nog langzamer waren. Halverwege kwam de zon door en werd 't lekker. Ik rij op zonne-energie, anders ben ik niet vooruit te branden. De laatste mijl had ik nog wat over, dus ben ik als een bezetene gaan fietsen. En toch nog iets overhouden voor de laatste honderd meter, die ontzettend steil zijn, en altijd langer dan ik denk. Staand in het laagste verzet dat m'n Canondale me kon bieden heb ik op souplesse - o nee, lompe kracht - mezelf over de finish gesleept.
 |  |  |
| Fris en fruitig in "Devil's Elbow" | Drie meter voor de finish en alles doet pijn | 1:10:10.8 |
1 uur, 10 minuten, 10 seconden en 80 honderdsten nadat ik de startlijn was gepasseerd. Bijna in 70 minuten dus. Vijf minuten sneller dan de laatste keer dat ik 't (voor de lol) probeerde. 312e van de heren. Gary was me 2 minuten te snel af en finishte als 292e. En nog vierentwintig minuten eerder stond de winnaar Nate English al op de top. Hij had er 44 minuten en 56 seconden voor nodig, iets meer dan z'n recordtijd van 43:33 uit 2008. Best rap.Ene Robert Wiersma had er minder dan 59 minuten voor nodig. What's in a name?
 |
| Gary - die enige gelijkenis vertoond met El Diablo Pantani - doet net alsof 't zwaar was... |
Na nog een bakkie koffie op de top, en een bagel met pindakaas, wat koekjes en banaan, mochten we "gecontroleerd" afdalen. Ruim een half uur niet trappen en alleen maar remmen. Ook leuk. Maar omhoog fietsen is leuker. Zeker als 't warm is. Beetje beulen op een berg. Volgend jaar waarschijnlijk weer, want doe je'm binnen 't uur, dan krijg je een gratis T-shirt! Olee. Maar of dat deze sterveling is gegund, we zullen 't zien...
Verder is hier het regenseizoen begonnen. Helaas. Einde California, welkom druilerig Holland. Het veldwerk morgen - met een bootje op een grote vijver - is vanwege de weersvoorspelling (onweer) een week uitgesteld. Niet ideaal voor de planning, maar wel verstandig.
Komend weekend mag ik met collega Mike naar Minneapolis, om daar de jaarlijkse bijeenkomst van de Geological Society of America bij te wonen. En samen onze poster te presenteren. Die al bijna (ahum) af is. En een week later komen Dirk en Marten op bezoek. Genoeg te doen hier dus!
Groeten,
Ate
